تحقیقات متعدد نشان داده است سرعت بهبود و آرامش روانی در بیمارانی که بار ناخوشی خود را به دوش میکشند، بیشتر است و نباید خیال کنیم آنکه از بیماریاش میگریزد، آرامتر است.
گاهی بیماران نمیخواهند چیزی از بیماریشان بدانند و مسئولیت بیماریشان را قبول نمیکنند. تصویری که از جهان داریم و نگاهی که جهان به ما میکند، هر دو بر مبنای تلقی ما از خودمان شکل میگیرد. کسی که بر خود اهانت روا میدارد، به دیگران احترام نمیگذارد و دیگران نیز احترامش نمیکنند و تحویلش نمیگیرند.ریشه اعتبار ما، ربط و نسبتی است که با خود برقرار میکنیم و شأنی است که برای خودمان قائلیم. بنیان نظری خودمراقبتی همین است اما چند ملاحظه جدی در این خصوص قابلتامل است: