ارتباط میان نقوش عیلامی وخالکوبی مردم عرب خوزستان / حسین فرج الله

حسین فرج الله

 

 

 

خالکوبی به عمل ایجاد نقوش دائمی یا با ماندگاری طولانی بر روی پوست گفته می‌شود. که از دیرباز مردم سرزمین های مختلف جهان از خالکوبی به عنوان یک ارایش برای زیبایی یابرای برخی عقاید ومناسک دینی بهره می بردند.

 

 خالکوبی مردم عرب خوزستان:

 در قالی بافی زمینه تار است ونقش بوسیله پود زده می شود، هم چنان که در جاجیم وگلیم مشاهده می شود.  لیکن در خالکوبی چنین نبوده وپوست وبدن انسان زمینه است، زمینه ای که حرکت می کند واین نقش را با خود به همه جا  می برد. نقوش خالکوبی مردم عرب خوزستان به همان نسبت که متحرک اند ودر همه جا حضور دارند، به همان نسبت نیز مخفی وپنهان هستند در خالکوبی سر وکار با نخ وتار وپود یا فلز وچوب وحصیر وبرگ نیست، بلکه بدن انسان است پوست اوست که بر آن نقاشی می شود  وسروکار با دوده وسوزن است. در حصیر وقالی بافی شاخه های نخل، ساقه ها و نخ ها مقاومت می نمایند تا شکل داده شوند. در خالکوبی، بدن انسان است که مقاومت می نماید تا تصویری بر آن جاودان گردد. خالکوبی از میان تمام هنرها، تنها هنری است که مختص خطه ومرز خاصی در میان اقوام عرب خوزستان نیست وتقریباً تمام زنان عرب، بدن، چهره ودستها وپاهای خود را خالکوبی می نمایند در مناطق گرمسیر خوزستان  ودر مناطق مردابی در زمین هایی که دامپروری وکشاورزی یا هر شغل دیگری رایج است، بطور کلی در تمامی نواحی خوزستان ،هرجا که مردم عرب باشند، خالکوبی هم وجود دارد.