براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بر
خورداری از بهداشت و آموزش حق هر فرد ایرانی است که باید به صورت رایگان
صورت پذیرد. در این بین چند نکته حائز اهمیت است:
چه میزان از
بهداشت و آموزش منظور نظر قانون گذاران بوده است؟ ایا تامین هزینه های
بستری یک فرد در بیمارستان دولتی یا مراجعه به پزشک یا آزمایشگاه یا مراکز
تشخیصی و...در بخش بهداشت یا بر خورداری از آموزش سنتی در مدارس دولتی بدون
استفاده از امکانات روز کمک آموزشی در بخش آموزش وپرورش، مد نظر بوده است؟
در بخش بهداشت که عملا این امر امکان پذیر نبوده است و شاهد این مدعا
پرداخت حدود ۸۰ درصد هزینه درمان توسط مردم در سال های اخیر است. اما در
بحث آموزش و پرورش که بحث این نوشتار است؛ یک مدرسه روستایی با حدود ۳۰نفر
دانش آموز هزینه های زیررا در طول یک سال باید پرداخت کند:
۱-هزینه آب، برق، تلفن و گاز که با صرفه جویی حداقل یک میلیون تومان
۲-هزینه
های مربوط به آموزش مثل خرید اقلام آموزشی (کاغذ و گچ و..) نگهداری
دستگاهای تایپ و تکثیر یا هزینه تکثیر سئوالات حداقل ۲۰۰هزار تومان
۳-هزینه
خرید نشریات کمک آموزشی مثل مجله تربیت، انواع مجلات رشد (معلم، تکنولوژی
و..) نشریات و لوازم پرورشی و دفاتر انجمن اولیا و.. حداقل ۲۰۰هزار تومان
۴-هزینه تهیه جوایز، برگزاری مناسبت ها، ایاب و ذهاب دانش آموزان برای مسابقات فرهنگی و هنری و.. هم حداقل ۳۰۰هزار تومان
۵_اضافه کنید هزینه تعمیرات جزیی مثل ترکیدگی لوله آب، خرابی تجهیزات گرمایشی
برق، شکستگی شیشه و....حد اقل ۲۰۰هزار تومان
۶-تعمیرات کلی مثل ایزوگام، رنگ و نقاشی .. هم که چند سال یکبار باید انجام شود.
کل
سرانه دولتی که در یک سال تحصیلی به هر دانش آموز پرداخت میشود با احتساب
کمک های اداری حداکثر حدود ۱۵۰۰۰تومان. با این حساب این مدرسه باید با
۴۵۰۰۰۰ تومان این مدرسه را اداره کند که کاری است غیر ممکن. مدیران این
مدارس بارها از جیب خود مجبورند هزینه های مدرسه را پرداخت کنند. اگر کمک
های مردمی از سیستم مدارس حذف شود، عملا اداره مدارس غیر ممکن خواهد شد.
انتظار می رود دولت محترم با یک کار انقلابی شبیه کاری که در سال جاری در بخش بهداشت انجام داد، به یاری آموزش و پرورش بشتابد.
تمام این هزینه ها را اگر در ده ضرب کنید شاید مقدار واقعی هزینه ها مشخص شود
پس کار بسته های حمایتی چیه؟
این بسته هابه کمک شما آمده