انتقال آب کارون به زاینده رود بی‌نتیجه است.
گروه جامعه: معاون دفتر ارزیابی زیست محیطی سازمان محیط زیست مصرف غلط آب زاینده‌رود برای کاشت برنج را که محصول پرآبی محسوب می‌شود یکی از دلایل خشک شدن زاینده‌رود دانست و گفت: انتقال آب رودخانه کارون به زاینده رود، تبعات زیست محیطی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بسیاری دارد و برای جبران کمبود آب منطقه نیاز به اصلاح صنعت و کشت داریم، چون انتقال آب راهکاری کوتاه مدت و بی‌نتیجه است.
وی از طرح انتقال آب کوهرنگ 3 به عنوان
یکی از تجربه‌های ناموفق نام برد و اظهار کرد: حفر تونل باعث برخورد به گسل و قطع
آب چشمه آب مروارید شد و در ادامه تبعات اجتماعی فراوان در منطقه داشت و هزینه‌های
بسیار زیادی برای مجری طرح به منظور تأمین آب منطقه برای روستائیان و کشاورزان
ایجاد کرد. وی با بیان اینکه انتقال آب از حوزه‌ای به حوزه دیگر موجب افت آب در
حوزه مبدأ می‌شود، تصریح کرد: طبق مطالعات یونسکو، انتقال آب تنها زمانی می‌تواند
انجام شود که هیچ راه حل دیگری برای حل مشکل آب در مقصد وجود نداشته باشد و در این
شرایط هم حوزه مبدأ نباید با مشکلات زیست‌محیطی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مواجه
شود.
رحمتی، برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از
روش‌هایی همچون بازیافت آب، اصلاح روش‌های آبیاری، آب مجازی و... را به عنوان روش‌های
جایگزین انتقال آب مطرح کرد و ادامه داد: شرایط انتقال آب از آب‌های آزاد و بین
حوزه‌ای بسیار متفاوت است. رحمتی افزود: برای تأمین آب مورد نیاز صنعت در جنوب
کشور، انتقال آب از خلیج فارس یا دریای عمان (آب‌های آزاد) صورت می‌گیرد که آسیبی
هم در پی‌ندارد ولی انتقال آب کارون در شرایطی که آب در مبدأ برای مصارف صنعتی،
کشاورزی و شرب، استفاده از آن منجر به مشکلات زیست‌محیطی، کمبود آب و مسائل دیگر
در حوزه مبدأ می‌شود، توجیه‌ناپذیر است.
وی خاطرنشان‌کرد: آب کارون تنها در
کشاورزی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، بلکه به سیرابی تالاب‌های پایین دست منجر می‌شود
که از مهم‌ترین اثرات تالاب‌ها، تأمین آب زیرزمینی حوزه‌های دشتی است. براساس
اسناد بالادستی قانون برنامه پنجم توسعه، پروژه‌های کلان توسعه‌ای باید در مرحله
برنامه‌ریزی، طرح‌های ارزیابی زیست‌محیطی و مطالعات خود را به شورای عالی محیط‌زیست
منتقل کنند و در صورت تصویب از سوی شورای عالی، می‌توانند پروژه خود را اجرا کنند.
وی با ابراز خرسندی از تشکیل شورای ملی
آب، گفت: شورای ملی آب موجب اجتناب از موازی کاری‌ها می‌شود. زیرا در اکثر طرح‌های
حوزه آب، تنها نگاه منطقه‌ای فارغ از نگاه ملی وجود دارد ولی شورای ملی با بررسی
همه جانبه می‌تواند مانع از اجرای تصمیم‌های سلیقه‌ای و استانی شده و بهترین نتیجه
اثربخشی در طرح‌های مطالعات آب را داشته باشد.
منبع: بهار نیوز
