رابطه ی قوم ـ قوم ،رابطه ی دولت ـ قوم

جاسم شدید زاده : اقوام مختلف ایرانی در یک فرایند طولانی انسجام خود را بدست اورده و ان را در فراز و نشیب تاریخی ارتقاء داده اند. شناخت عوامل تقویت کننده یا ویرانگر همبستگی برای جلوگیری از بروز درگیری و نا امنی های اجتماعی و سیاسی ضرورت و اهمیت فراوانی دارد.

استان خوزستان همواره زیستگاه اقوام مختلف بوده و تاریخ این بخش از کشور بیانگر ترکیب موزائیکی اقوام ساکن این استان بوده و هست. تاریخ مشترک، فرهنگ اگر نگوییم مشترک اما نزدیک به هم، مذهب، اداب و رسوم، منافع مشترک و...، وجوه مشترکی است که این مردم رادر یک فرایند تاریخی طولانی کنار یکدیگر نشانده و به صورت بسیار نادر شاهد هیچگونه نزاع و یا افتراق اجتماعی نبوده ایم.

به عبارت دیگر میراث این وفاق و همبستگی به نوعی سرمایه اجتماعی را شکل داده و شاخص ادغام اجتماعی را در شهر های مختلف استان بالا برده. سکونت عربهای خوزستان و بختیاری ها، شوشتری ها، دزفولی ها، بهبهانی ها و ترک های قشقایی در کنار یکدیگر در شهرهایی چون مسجد سلیمان، بهبهان، رامهرمز، دزفول، شوشتر، ماهشهر و ابادان شاهد مدعا و شاخص روشن و بالای ادغام اجتماعی است اما پدیده مهاجرت به مرکز استان به علت عدم توسعه یافتگی شهرهای شرق و شمالی استان، جنگ تحمیلی و به تبع ان مهاجرت خیل عظیمی از اهالی شهرهای غرب شهر اهواز این کلان شهر را با مشکلات عدیده ای چون حاشیه نشینی، هنجارشکنی، بیکاری مفرط، رقابت های ناسالم اقتصادی، شیوع پدیده ی اعتیاد، امار بالای طلاق، مشکلات بهداشتی درمانی،و اموزشی مواجه ساخته که نتیجه ی ان پایین امدن ضریب سرمایه اجتماعی و تعارضات فرهنگی و سیاسی است. این در حالی است که سرمایه اجتماعی پایه و اساس کنترل اجتماعی است. این سرمایه با تشکیل نهادهای فرهنگی و غیر حکومتی وتشکیل نیروی جمعی امکان پذیر است که بطور غیر رسمی کنترل جامعه را بدست گرفته و عنصر اگاهی، اعتماد و مشارکت را در افراد جامعه تقو�%