جریان شناسی(شناخت جریان مارکسیسم)

شناخت جریان مارکسیسم : مارکسیسم از مکاتبی است که در دوره ی معاصر ، فضای سیاسی ایران را متاثر ساخته است . این جریان نیز همچون جریان سلطنت طلب از حمایت بیگانگان برخوردار بوده است . بیشترین تاثیر مارکسیستها در عصر اشغال ایران پس از جنگ جهانی دوم بود. در این زمان آنان با حمایت دولت شوروی فعالیتهای خود را گسترش دادند و با شعار خدمت به خلق ، با بیگانگان متحد شدند . 

 
جریان مارکسیستی ، از نظر ایدئولوژیک در افکار کارل مارکس و فریدریش انگلس آلمانی ریشه دارد . این جریان با حمایت از  

 کارگران ، به هیچ روی نظام سرمایه داری را قبول ندارند و بر بنیان مادیگرایی و الحاد استوار شده است . جریام مارکسیستی پس ازورود به ایران همزمان با انقلاب مشروطه تحت عنوان دو شاخه چپ قدیم و چپ جدید مارکسیستی با تاسیس احزاب و سازمانهای خاص خود ، در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران به ویژه پس از شهریور 1320 ش . نقش پیدا کرد . می توان گفت که هدف این جریان ترویج افکار مارکسیستی و استقرار رژیم سوسیالیستی در ایران بوده است . مارکسیسم در واکنش به ستمگری های نظام سرمایه داری و لیبرالیزم کلاسیک حاکم بر قرن 19 اروپا پدید آمد . شکاف طبقاتی و فقر وحشتناک مردم ، که پیامد لیبرالیسم کلاسیک بود ، برخی را به این نتیجه رساند که راه نجات مردم ، نابودی نظام سرمایه داری است . این گروه ، که به راه حل های جمع گرایانه و توجه به کارگران و تهیدستان معتقد بودند ، سوسیالیست نام گرفتند . از مهمترین اندیشمندان سوسیالیست ، کارل مارکس المانی است . مجموعه افکار اورا مارکسیسم نامیدند . مارکسیسم شاخه های زیادی دارد : 1- شاخه مارکسیسم - لنینیسم : این شاخه را لنین رهبر انقلاب شوروی پدید آورد که بر خلاف مارکس ابرای یجاد انقلاب سوسیالیستی منتظر تاریخ نماند ، بلکه به توطئه گری و تصرف قدرت سیاسی از طریق ایجاد حزب پیشتاز مرکب از روشنفکران انقلابی اعتقاد داشت . 2- شاخه مارکسیسم - مائوئیسم : این شاخه به افکار مائوتسه تونگ رهبر حزب کمونیست چین اطلاق می شود . مائو با توجه به جامعه چین به جای تکیه بر طبقه ی پرولتار یا کارگر صنعتی - که مورد توجه مارکس بود - به طبقه دهقان توجه داشت . مارکس دهقانان را ارتجاعی می دانست ، اما مائو آنها را انقلابی می دانست . مائو ئیسم یعنی مارکسیسم چینی است . 3- شاخه چپ نو : این جریان در دهه 1970 م . در اروپای غربی ، آمریکای شمالی ، و آمریکای لاتین و کشورهای آسیایی از جمله ایران در بین دانشجویان هواخواه پیدا کرد . چپ نو واکنشی بود در قبال سر سپردگی و وابستگی احزاب کمونیستی قدیمی یا چپ قدیم به روسیه ، این جریان گرچه با فساد دنیای سرمایه داری مخالف بود . اما بدلیل گرایش ضد شوروی مورد توجه سازمانهای اطلاعاتی غرب قرار گرفت . 4- شاخه ارو کمونیزم یا کمونیزم اروپایی : این جریان توسط سانیا گو کاریلو دبیر کل حزب مکونیست اسپانیا در دهه 1970 تا 1980 م . تشکیل شد . فدف این جریان استقلال از رهبری مسکو ، کنار گذاشتن تز دیکتاتوری پرولتاریا و نظام تک حزبی سوسیالیستی بود . این جریان به انقلاب سوسیالیستی معتقد نبودند . مشارکت در نظام دموکراسی چند حزبی غربی را پذیرفته بودند . 5- شاخه گوربا چفیسم : مهمترین ضربه بر بنیاد مارکسیسم را میخائیل گورباچف وارد کرد . او بر مارکسیسم خط بطلان کشید . گوبا چف با اعلام سیاست گلاس نوست ، واژه ای روسی به معنای فضای باز سیاسی و پرسترویکا به معنای بازسازی اقتصادی ، کوشید تا از فروپاشی شوروی جلوگیری کند ، اما نتوانست و اتحاد جماهیر شوروی پس از هفتاد سال حاکمیت کمونیسم فرو پاشید . امام خمینی رحمته الله علیه پیش از آن ، در نامه ای به گوربا چف ، شکست مارکسیسم را نوید داده و با بیان اینکه مشکل اصلی کشور شما مالکیت ، اقتصاد و آزادی نیست ، بلکه عدم اعتقاد به خدا است ، او را از پناه بردن به دنیای غرب بر حذر داشته بود . با این حال ، گوبا چف نتوانست معنای ژرف این پیام را دریابد و امام خمینی در باره کمونیسم فرمودند : بر همه روشن است که از این پس کمونیسم را باید در موزه های الریخ سیاسی جهان جستجو کد ، چرا که مارکسیسم جواب گوی هیچ نیازی از نیازهای واقعی انسان نیست ، چرا که مکتبی است مادی و با مادیت نمی توان بشریت را از بحران عدم اعتقاد به معنویت که اساسی ترین درد جامعه بشری در غرب و شرق است ، به در آورد .
مبانی فکری جریان مارکسیستی : 1- مادی گرایی(ماتریالیسم دیالتیک ) 2- نفی خداوند ،دین و مذهب 3- زندگی اشتراکی و نفی خانواده 4- نفی مالکیت خصوصی 5- زیر بنا بودن اقتصاد 6- تضاد طبقاتی 7- مادیگرایی تاریخی (ماتریالیسم تاریخی ) .
احزاب و گروههای مارکسیست : 1- چپ قدیم که در ایران سه دوره را پشت سر گذاشت : لف)دوره سوسیال دموکراسی انقلابی ب) دوره حزب کمونیست ایران ج) دوره حزب توده ایران
2- چپ جدید : این گروه در ایران بر مبارزه مسلحانه پای می فشرد . مهمترین گروه های چپ جدید در ایران عبارتند از : 1- سازمان فدائیان خلق ایران 2- سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر 3- حزب دموکرات کردستان ایران 4- حزب کومله 5- حزب پژاک . همه این گروهها علیه منافع ملی و نظلام جمهوری اسلامی اقدامات مسلحانه انجام دادند ، اما جز شکست نتیجه ای نگرفتند . سخن آخر این که جریان مارکسیستی بدلیل وابستگی به دولت شوروی و دیگر قدرتهای بیگانه ، فقدان درک درست از بافت ایدئولوژیک مردم ایران و دست زدن به اقدامات غیر عقلایی ، عجولانه همچون مبارزه مسلحانه بدون ارزیابی و سنجش امکانات ، هیچ گونه نتوانست در بین توده های مردم جایگاهیی پیدا کند و بدلیل همکاری با بیگانگان درنتیجه به کشور خیانتت کرده است . امیدوارم این مطالب مورد استفاده قرار گیرد . بحث ادامه دارد ...