افرادی که با خود حرف می‌زنند نابغه‌اند
من خیلی با خودم حرف می‌زنم. این کار کمک‌ام می‌کند روی کاری تمرکز کنم که
به آن مشغول هستم، باعث می‌شود بیش‌تر روی مطالعات‌ام تمرکز کنم، و
هنگامی‌که با خودم زیر لب حرف می‌زنم، ایده‌های نابی به من می‌دهد؛ از همه
مهم‌تر، کارهای بهتری تولید می‌کنم. مثلا، همین حالا، در هنگام تایپ کردن
دائم با خودم زمزمه می‌کنم. آیا شما با خودتان حرف می‌زنید؟ از این اعتراف
احساس سرخوردگی نکنید چون علم کشف کرده‌است آنها با خودشان حرف می‌زنند در
وقاع نابغه هستند... و دیوانه نیستند!
سابقه‌ی پژوهش
گری
لوپیان، پژوهش‌گری در زمینه‌ی روان‌شناسی است. او آزمایشی انجام داده‌است
که طی آن به ۲۰ داوطلب اشیایی را در یک فروشگاه نشان دادند، و از آنها
خواستند این اشیا را به ذهن بسپارند. به نیمی از آنان گفتند نام اشیا را،
مثلا موز، تکرار کنند، و نیم دیگر آدم‌ها ساکت ماندند. در پایان، نتیجه
نشان داد صحبت با خود به آدم‌ها کمک می‌کند اشیا را سریع‌تر پیدا کنند.
کسانی که با خودشان حرف می‌زدند در مقایسه با آنها که ساکت بودند ۵۰ تا ۱۰۰
میلی‌ثانیه زودتر اشیا را پیدا می‌کردند.
گری لوپیان می‌گوید:
"من اغلب هنگامی‌که در یخچال یا در قفسه‌های فروشگاه دنبال چیزی می‌گردم
زیر لب با خودم حرف می‌زنم." در واقع این تجربه‌ی شخصی باعث شد او این
آزمایش را انجام دهد. لوپیان و یک روان‌شناس دیگر به نام دنیل سویگلی به
این نتیجه رسیدند آنها که با خودشان حرف می‌زنند نابغه هستند. این‌ها
دلایلی هستند که ارائه کرده‌اند:
۱. حافظه را تحریک می‌کند
وقتی
با خودتان حرف می‌زنید، مکانیسم حسی‌تان فعال می‌شود. راحت‌تر به ذهن‌تان
می‌رسد چون می‌توانید آن واژه را تصویرسازی کنید، و با توجه به آن عمل
کنید.
۲. کمک می‌کند متمرکز بمانید
وقتی درمورد کارتان
با صدای بلند حرف می‌زنید، روی آن متمرکز می‌مانید، و کمک‌تان می‌کند فورا
آن کار را شناسایی کنید. البته، این فقط در صورتی کمک‌تان می‌کند که بدانید
شی‌ای که دنبال‌اش می‌شد چه شکلی است. مثلا، موز زرد رنگ است، و می‌دانید
چه شکلی است. بنابراین وقتی آن را با صدای بلند به زبان می‌آورید، مغزتان
بلافاصله تصویر آن را در ذهن‌تان تداعی می‌کند. اما اگر ندانید موز چه شکلی
است، در آن صورت به زبان آوردن آن با صدای بلند تاثیری ندارد.
۳. کمک‌تان می‌کند افکارتان شفاف‌سازی کنید
هریک
از ما اغلب اوقات انواع افکار مختلف را ذهن داریم. بیش‌تر این افکار معقول
و منطقی هستند، هرچند ممکن است همه‌ی آنها این‌طور نباشند. فرض کنید از
کسی بی‌نهایت عصبانی هستید و دوست دارید او را بکشید. اما به خاطر این
موضوع به روان‌درمان‌گر مراجعه نمی‌کنید، مراجعه می‌کنید؟ نه، کاری که
می‌کنید این است که خودتان را در یک اتاق حبس می‌کنید و با خودتان زیر لب
حرف می‌زنید. از طریق صحبت کردن با خودتان درباره‌ی مزایا و معایب کشتن آن
فرد خشم‌تان را تخلیه می‌کنید و در نهایت آرام می‌شوید. این فکر احمقانه‌ای
است که به ذهن‌تان خطور کرده‌است و نمی‌توانید آن را با کسی درمیان
بگذارید. لیندا ساپادین، روان‌شناس، می‌گوید: "حرف زدن با خودتان کمک‌تان
می‌کند افکارتان را شفاف‌سازی کنید، به چیزهای مهم توجه کنید، و به تصمیمی
که در سر دارید اطمینان پیدا کنید.
منبع: سمیه کبیر
