کرامت حضرت عباس به لات گردن کلفت

سخنی از کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی این عارف گرامی در مورد کرامت حضرت عباس علیه السلام به لات گردن کلفت
زمانی ما عازم سفر کربلا بودیم، در قافله ما یک لات گردن کلفت بود که آخر عمری توبه کار شده بود و به زیارت امام حسین علیه السلام می رفت.
لات گردن کلفت آن قدر قصی القلب بود که ادعا می کرد تا به حال هیچگاه برای کسی گریه نکرده است.
وقتی به کربلا رسیدیم، ابتدا به حرم حضرت عباس علیه السلام مشرف شدیم، من در صحن حضرت عباس شروع به روضه خوانی کردم و داستان کربلا و ظهر عاشورا را کلا بیان کردم ولی این رفیق گردن کلفت مان خم به ابرو نیاورد.
اما وقتی به روضه حضرت عباس قمربنی هاشم گریز زدم و ماجرای تیر انداختن حرمله به چشمان مبارک حضرت عباس قمربنی هاشم علیه السلام را بیان کردم دیدم خون در رگ غیرت لات گردن کلفت به جوش آمد و از شدت عصبانیت فحشهای رکیکی به حرمله و دودمان او صادر کرد.
من از این حرکت و از فحشهای رکیک او خیلی مکدر شدم و رفتار او را در شان حرم و دستگاه کبریایی حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام ندانستم.
وقتی شب به منزل رفتیم در عالم خواب دیدم که همه زایران حسینی در حرم حضرت حضور دارند و حضرت عباس به آنها پاداش می دهد.اما دیدم سردسته همه زائران امام حسین علیه السلام در آن جمع همان رفیق لات گردن کلفت توبه کارمان بود و حضرت عباس عنایت خاصی به او دارند.
من از این امر تعجب کردم و در فکر فرو رفتم که حضرت عباس رو به من کرده و فرمودند: دشنام لات گردن کلفت به دشمنان ما چون از سر اخلاص و صفای باطن بود و هیچ قصد و نیتی غیر از دلخوشی ما نداشت ، لذا از عبادت و زیارت بسیاری از افراد مقرب تر واقع شد.

امام زمان و حضرت ابوالفضل العباس‌ (ع)

همه ما از عنایات و توجه ویژه امام زمان به حضرت ابوالفضل العباس‌ را شنیده ایم و این که امام زمان در مصیبتی که بر جد و عموی بزرگوارشان حضرت ابوالفضل العباس‌ گریه می کنند و انتظار فرج را می کشند.  

                                                     
مصلح بزرگ، حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان (عج) - قائم آل محمد (ص) در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس (ع) چنین می ‏گوید:

«سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را لعنت کند...» (1)

امام زمان - عجل الله تعالى فرجه - صفات والاى ریشه دار در عمویش، قمر بنى ‏هاشم حضرت ابوالفضل العباس‌ و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‏ شمارد و مى ‏ستاید:

همدردى و همگامى حضرت ابوالفضل العباس‌ با برادرش سید الشهداء (ع) در سخت‏ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ گشت.

فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى حضرت ابوالفضل العباس‌ و یارى امام هدایت و نور.

حضرت ابوالفضل العباس‌ و فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (ع).

حفاظت حضرت ابوالفضل العباس‌ از برادر مظلومش با خون خود.

کوشش حضرت ابوالفضل العباس‌ براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم مانع از رسیدن قطره‏اى آب به خاندان پیامبر (ص) شده ‏بودند.