چگونه خوزستان از سرزمینی تالابی به سرزمینی بایر تبدیل شد؟

سرمایه‌داری صنعتی زمین را به‌طور بی‌سابقه‌ای گرفتار بحران‌های زیست محیطی کرده است و در این میان کشورهای موسوم به «کشورهای جنوب» اوضاع و احوال نامساعدتری نسبت به «کشورهای شمال» دارند. فشار بحران‌های محیط‌زیستی نیز مانند دیگر بحران‌ها، بر دوش آفرینندگان بحران و آنها که از آن سود می‌برند نیست و این کشورها و گروه‌های فرودست هستند که باید بیشترین بها را در تحمل بحران بپردازند. در ایران نیز به نظر می‌رسد همین روند در جریان است؛ مرکزنشینان برای تمام کشور تصمیم می‌گیرند و این مردم حاشیه‌نشین هستند که تاوان سیاست‌های نادرست را پس می‌دهند. توفان‌های گرد و خاکی که در دهه گذشته استان‌های جنوب و جنوب‌غربی کشور را درنوردیده، محصول اعمال سیاست‌های نادرستی‌ست که از دوران پس از جنگ به اسم «توسعه» در پیش گرفته شد. توسعه ناپایداری که از آن زمان هیچ‌گاه از دستورکار دولت‌های مختلف خارج نشده و تنها به اشکال و اسامی گوناگون، ماشین تخریب خود را به‌پیش رانده است. پروژه‌هایی که خاک به آسمان خوزستان پاشیدند، مهر تایید مسئولان کنونیِ سازمان محیط‌زیست، وزارت نفت و… را بر خود دارند. گزارش گاردین نگاهی‌ست به آنچه طی چند دهه گذشته -به اسم توسعه- بر خوزستان رفته است. مرور این روند شاید به ما بگوید که چقدر می‌توان به جدی بودن شعارهای حمایت از محیط‌زیست امیدوار بود. 

گزارش گاردین: جوانان ایرانی میل به ازدواج ندارند

روزنامه گاردین بریتانیا در گزارشی به بررسی موضوع بحران ازدواج در ایران و مشکلات فراروی زوج های جوان ایرانی برای تامین جهیزیه، هزینه های عروسی و اجاره یا خرید مسکن پرداخته است.

در این گزارش با اشاره به  سنت های دست و پا گیری چون تامین جهیزیه تجملی ، مهریه های بالا، مراسم عروسی و افزایش قیمت مسکن و هزینه های زندگی ، می نویسد بسیاری از خانواده های کم درآمد  در ایران ترجیح می دهند حتی به قیمت فروش کلیه و یا گرفتن وام های  ناچیز با بهره بالا از بانک ها ، هزینه های زاید و رو به افزایش ازدواج را در فضای چشم و هم چشمی با دیگر خانواده ها تامین کنند.

گاردین می نویسد:تامین یک جهیزیه کامل برای خانواده های ایرانی مبلغی