جریان شناسی (قسمت ششم )

شناخت جریان سلطنت طلب : در ایران پیش از انقلاب اسلامی ، جریان سلطنت طلب به عنوان جریان حاکم ، همواره وجود داشته است . از میان جریانهای مختلفی که به مبارزه با این جریان برخاستند ، تنها جریان اسلامی توانست آن را از صحنه حاکمیت کشور خارج کند . جریان سلطنت طلب از لحاظ فکری ، ریشه در ایران باستان دارد و با اعتقاد به نظام سلطنتی ، به حمایت و طرفداری از حاکمیت یک خاندان به صورت موروثی بر مقدورات کشور می پردازد . این جریان شاه را بعنوان محور همه امور کشور دانسته ، از قدرت مطلقه او طرفداری می کند و توجیه گر فساد و ظلم شاهان بوده است . اعضای آن خود را نوکر ، غلام خانه زاد ، چاکر جان نثار و حلقه به گوش شاه می دانند . هدف جریان سلطنت طلب ، حفظ و تقویت نظام سلطنتی و اجرای اوامر شاه بوده است . گفته می شود سلطنت در ایران سابقه 2500 ساله دارد . به دنبال گرویدن ایرانیان به اسلام و   فتح ایران به دست سپاه اسلام ، کشور ایران تحت حاکمیت خلافت اسلامی قرار گرفت . با ضعیف شدن امپراطوری اسلامی ، حاکمان . ملوک محلی در بخش هایی از کشور ، دولت هایی بنیان نهادند و عهد و لوا ء از خلیفه اسلامی طلب کردند . سرانجام پس از روی کار آمدن سلسله های مختلف در کشور ، صفویان در اوایل قرن دهم هجری حاکمیت یافتند . با وجود نزدیکی دین و دولت در عصر صفوی و رسمی شدن تشیع ، در کنار جریان اصیل اسلامی علما و روحانیت شیعه ، جریان دربار و سلطنت نیز وجود داشت که از منافع سلسله حاکم و شاهان صفوی حمایت می کرد . پس از اتمام حاکمیت نه پادشاه صفوی (907- 1135ه.ق) و سقوط سلسله صفوی به دست افغان های سنی مذهب ، جنگ قدرت میان قبایل مطرح کشور ، یعنی افشار ، قاجار و زند در گرفت و کشور را به چند قلمرو حاکمیت جداگانه تبدیل کرد. سرانجام قاجارها بودند که حکومت را در دست گرفتند . با تاسیس سلطنت قاجار (1210ق. / 1174ش.) سلطنت طلبان حامی این سلسله برای رسیدن به منافع شخصی و دنیوی ، جایگاهی در حکومت برای خویش یافتند و به نوکری دربار شاهنشاهی افتخار کردند . شاهان قاجار و هواداران سلطنت طلب آنها ظلم و فساد را تا جایی رساندند که کاسه صبر مردم لبریز شد و جریان اسلامی به رهبری روحانیت ، همراه روشنفکران ، نهضت عدالتخواهی و مشروطه طلبی را در زمان مضفر الدین شاه به پیروزی رساند . از این پس تقابل دو جریان اسلامی و سلطنت طلب با وجود تحول سلطنت مطلقه به مشروطه تداوم یافت . سلطنت طلبان مستبد خواهان نابودی نهضت مشروطه و بازگشت به استبداد سابق بودند و در برهه ای از زمان نیز استبداد صغیر را بر پا کردند . پس از کودتای رضا خان (1299ش) و تاجگذاری او به سال 1304 ش . هواداران نظام سلطنتی در کنار روشنفکران لائیک ، زمینه را برای استنداد کبیر رضا شاهی با یاری انگلیسی ها فراهم ساختند . آنان به سرکوبی جریان اسلامی پرداختند و با تقلید از ظواهر تمدن غربی ، سکولاریزم را بر کشور حاکم کردند . سلطنت طلبان از حاکمیت اسلام در کشور جلوگیری می کردند . آنها برنامه های زیادی را برای مبارزه با جریان اسلامی اجرا کردند از جمله جایگزینی حقوق غربی به جای فقه اسلامی ، زدودن لغات عربی از زبان فارسی ، تغییر محتوای برنامه های درسی مدارس ، تاسیس مدارس مختلط دختر انه و پسرانه ، کشف حجاب و منع مراسم عزاداری برای ائمه اطهار . جریان سلطنت طلب تلاش زیادی کرد تا جریان اسلامی را از صحنه سیاست ایران خارج کند اما به لطف خدا نتوانست .
مبانی فکری : جریان سلطنت طلب از مبنای عقیدتی و ایدئولوژیک روشنی همچون دیگر جریانها بر خوردار نیست . مهمترین مبنای فکری این جریان شاه محوری است سلطنت طلبها از ایران قبل از اسلام با عظمت یاد می کنند و با تحسین از دوران باستانی ، اسلام را به چشم دشمن می نگرند . آنها ناسیو نالیزم گذشته گرا را برای ارائه ایدئولوژی جایگزین اسلام در ایران مطرح می کنند و می کوشند فرهنگ باستانی را به جای فرهنگ اسلامی بنشانند . ملی گرایی مورد ادعای آنان نیز تنها جنبه تبلیغی دارد . آنچه در عمل از این جریان در دوره ی معاصر دیده شد ه است ، فروختن کشور به بیگانگان بوده است . یکی دیگر از مبانی فکری جریان سلطنت طلب سکولا ریزم است و به معنای جدایی دین از سیاست است . سلطنت طلبان بر اساس سیاست ماکیاولیستی ضمن تلاش برای جدایی دین از سیاست ، برای رسیدن به قدرت و منافع شخصی هر جا که فرصت پیدا کرده اند ، به استفاده ابزاری از دین و اخلاق پرداخته اند . یکی دیگر از مبانی فکری سلطنت طلبان تقلید از ظواهر تمدن غرب به شکل افراطی است . سلطنت طلبان برداشتی سطحی از مدرنیسم (نوگرایی ) غربی دارند. جریان سلطنت طلب اعتقادی بوجود احزاب ندارد ، اما برای تظاهر در دوره معاصر برای حل بحرانها در عص محمد رضا پهلوی نهادها و احزاب و گروههای وابسته ای را ایجاد کرد . از جمله احزاب وابسته به این جریان ، به حزب وطن ، حزب اراده ملی ، حزب دموکرات ایران ، حزب مردم ، حزب ملیون ، کانون مترقی ، حزب ایران نوین و حزب رستاخیز ملت ایران می توان اشاره کرد . بیشتر رهبران و اعضای این احزاب از رجال وابسته به بیگانگان و فراماسونرها بودند . فراماسونر ها ، تشکیلاتی استعماری و بین المللی است که ارتباط بسیار نزدیکی با یهودیت و صهیونیزم دارد . در آخر باید گفت ، جریان سلطنت طلب در دوره معلصر تاریخ ایران کارنامه سیاهی داشته است و مسئول عقب ماندگی ایران از کاروان علم و تمدن بشری به حساب می آیند . امیدوارم این مطالب مورد استفاده قرار بگیرد . بحث ادامه دارد ...