بازخوانی دوباره یک مقاله به میمنت سالروز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران

دکتر حسین فیض‌الهی وحید
هخامنشیان سلسله‌ای از اقوام وحشی و بیابانگرد به اصطلاح آریایی بودند که توسط جوانکی دزد و فاسدالاخلاق بنام کوروش در سال 550 ق.م درایران تاسیس و با حمله اسکندر مقدونی و کشته شدن آخرین پادشاه جنایتکار این سلسله بنام داریوش سوم در سال 331 ق.م همچون جرثومه‌هایی از فساد از روی زمین برافتاد و به زباله دانی تاریخ سپرده شد.اعمال و افکار و حرکات و سکنات این جوانک دزد...

در دهه‌های اخیر مورد تقلید و سرمشق و «ایدئولوژی» رژیمی فاسدتر از رژیم هخامنشی گردید و احمقی از حُمقای تاریخ که «عقیده خودبزرگ بینی» داشت خواست کشور ایران را به «دروازه‌های تمدن بزرگ» برساند، تمدنی که خطوط اصلی آن از «دروازه غار» و «میدان تیر» و «میدان اعدام» تهران می‌گذشت و به زندانهای «قزل قلعه» و «قزل حصار» و «قصر» منتهی می‌شد.«گریمورهای تاریخ شاهنشاهی» از این جوانک دزد و فاسد‌الاخلاق سعی داشتند چهره «منجی ایران» را ترسیم نمایند غافل از اینکه انوار آفتاب حقیقت از زیر پرده آهنین جهل‌های شاهنشاهی نیز گذشته و جهان حقیقت را نور باران کرده و خفاشان شب‌پرست را مجبور خواهند کرد در مقابل عزم آهنین تاریخ حقیقی این ملت سر خم کرده و بساط شارلاتانی و شاه‌بازیهای خود را جمع نمایند ولی آنها مزبوحانه می‌کوشند تا جلو روشنگریهای اصیل تاریخی را با پولهای به غارت برده و با ساختن فیلم چندین میلیون دلاری «کورش کبیر» بگیرند.این فیلم مضحک که امروزه با همکاری چهار فیلمساز سوئدی و با پشتیبانی و ساپورت کامل«رضا پهلوی» - پالانی سابق- تهیه می‌شود قرار است بغیر از آمریکا در بیشتر شهرهای بزرگ اروپا از طریق تلویزیون پخش شود.(1) و هدف از آن «تحریف تاریخ واقعی ایران» و چهره انسانی دادن به جوانکی دزد و فاسدالاخلاق بدخوی و سگ پرورده‌ای است که مورد افتخار «لایقان» خود می‌باشد و بر جوانان این آب و خاک است که در مقابل تحریف‌های این ورشکسته‌گان به تقصیر «پهلوی گرا» با نوشتن مقاله‌های روشنگر از متون صحیح یونانی و اسلامی برآیند تا فاجعه «دروازه تمدن بزرگ» بار دیگر گریبانگیر این مردم نشود و بدبختی‌ها و «آریا بازیهای» عاری از مهری از نو تکرار نگردد.حال با این مقدمه کوتاه در مورد فیلم «کوروش کبیر» - که دهن کجی آشکار به تاریخ واقعی این مردم است – به بررسی سلسله هخامنشی می‌پردازم تا ریشه‌های این کج اندیشی نمایان گردد.«کتزیاس» مورخ و طبیب مشهور یونانی که بمدت 17 سال از سال 495-398 قبل از میلاد «پزشک دربار هخامنشی» بود و حدود 23 جلد کتاب در تاریخ ایران و جهان تالیف کرده است چون خود از نزدیک با خاندان فاسد هخامنشی آشنا بود در حقیقت توانسته پرده از روی بعضی از «اسرار مگوهای» این رژیم فاسد برداشته و بویژه در مورد کوروش به اصطلاح کبیر حقایقی را در حد امکان و موقعیت خویش بیان نماید.
«کتزیاس» بر خلاف بعضی از مولفین جیره خوار و مورخین خیانتکار که سعی در اختفای حقایق تاریخی دارند به صراحت در مورد سر سلسله‌ هخامنشی و حیات کثیف دوره جوانی او می‌نویسد: «کوروش پسر چوپانی بود.... که از شدت احتیاج مجبور گردید راه زنی پیش گیرد»(2)
خطیب مشهور جناب «آیت ا...صادق خلخالی» در کتاب «کوروش دروغین و جنایتکار» به استناد این نوشته کتزیاس که می‌نویسد : «کوروش در ایام جوانی بکارهای پست اشتغال میورزید و از این جهت مکرر تازیانه [می]خورد»(3) استنباط کرده است که کوروش گاه – گاهی مجبور بود که «لواط بدهد»(4) او کوروش را جزء آن منحرفین اخلاقی می‌داند که «در تمام عمر خویش همیشه مبتلا به انحراف اخلاقی بوده و از تن دادن بذلتها که لواط هم جزو آنها است مضایقه نداشته‌اند»(5)
«کتزیاس»  که در مدت هفده سال طبابت در دربار هخامنشی به اسرار درونی این سلسله فاسد از نزدیک آگاهی داشت در مورد رابطه خاندان پادشاهی ماد با خاندان کوروش به صراحت می‌نویسد که برخلاف شایعه پراکنی‌های رژیم هخامنشی که می‌خواهد خود را از اقوام خاندان پادشاهی ماد قلمداد کرده و کوروش را نوه آستیاک جلوه دهد تا تصاحب پادشاهی ماد را «قانونی» جلوه دهد، کوروش با آستیاک – آخرین پادشاه ماد «هیچگونه قرابتی نداشت و از راه حیله و تزویر بمقام سلطنت رسیده بود»(6)
علاوه بر تاکید بر فاسدالاخلاق بودن کوروش، مورخینی غیر از کتزیاس نیز که قبل از میلاد می‌زیستند از بخش‌ دیگری از اسرار زندگی کثیف او پرده برداشته و حتی به «سگ پروردگی» کوروش هم اشاره کرده‌اند.«تروک پومپه» - مورخ اهل گل (فرانسه) – که معاصر اوگوست امپراتور روم بود (31 ق.م – 14 م) و چهل و چهار جلد کتاب در تاریخ علم نوشته است که «ژوستن» یا «یوستی نوس» مورخ رومی آنها را خلاصه کرده در کتاب «تاریخ عمومی، کتاب اول، بند4 » راجع به کودکی کوروش می‌نویسد که وقتی کوروش را برای به هلاکت رساندن بدست چوپانی سپردند «چوپان، کوروش را در جنگلی گذارد، یک سگ ماده او را شیر میداد و از حیوانات دیگر حفظ می‌کرد بعد که چوپان دید حیوانی پرستار و پاسبان طفل است حس ترحم بر وی غلبه کرد و بخواهش زنش پسر نوزاد خود را در جنگل گذارد و کوروش را به پسری پذیرفت.»(7)
ماجرای «سگ پروردگی کوروش» علاوه بر منابع یونانی در منابع قدیم اسلامی نیز تایید و تاکید شده منتهی با توجه به بعد فاصله زمانی از هخامنشیان تا اسلام مفسران اسلامی هسته اصلی زندگی او را در آثار خود حفظ کرده ولی در نام او اختلاطی با سایرین پیش آوردند مثلا «ابوبکر عتیق نیشابوری» معروف به «سورآبادی» مفسر بزرگ اسلام در هزار سال پیش در تفسیر خود به مناسبتی از «کیکوروش» (کی کوروش) نامبرده و می نویسد : «گویند بکودکی بد خو بود مادر وی با وی درماند و دایگان درماندند وی را ببردند در بن درختی بنهادند ماده سگی بدان موضع بچه داشت بچگان را شیر میداد...تا آنکه کودک به شیر سگ برآمد نیکو روی و زیرک و ناپاک [شد]«(8)
شاید واژه های «نیکوروی» و «ناپاک» به نوعی افاده کننده استنباط جناب «آیت ا...خلخالی» باشد و بنوعی هم افاده‌گر همین معنی «کتزیاس» - طبیب دربار هخامنشی – باشد که به صراحت می‌نویسد : «کوروش در ایام جوانی بکارهای پست اشتغال میورزید و از این جهت مکرر تازیانه [می]خورد»(10) البته احتمال اینکه واژه کنایه‌دار سورآبادی در رابطه با «نیکوروی» بودن کوروش در ارتباط با واژه «کارهای پست» ذکر شده از سوی کتزیاس باشد بعید نیست.جالب اینکه روایاتی نیز در مورد کوروشی بنام «کوروش سگ دهان» وجود دارد که ارتباط نزدیکی با گفته «ابوبکر عتیق نیشابوری» در مورد «بدخو» بودن «کی کوروش» دارد. این «کوروش سگ دهان»، در واقع اولین حکمران پارسی است که دستور بستن در دانشگاهها و دانشکده‌ها را صادر کرده و دانشگاه بزرگ حکمت و فلسفه یونان در شهر اوس را بکلی تعطیل کرده از کار انداخته است.البته لازم به یادآوری ایت که هروردوت – پدر تاریخ – نیز نام مادر کوروش را «سپاکو» (اسپاکو) ذکر کرده که معنی «سگ ماده»(10) دارد و نشان می‌دهد که روایت «سگ پروردگی کوروش» در آثار هردوت نیز بنوعی منعکس بوده است ولی یکی از مترجمین خوش ذوق ایرانی در ترجمه تاریخ هرودوت که بین «وجدان مترجمی» و «وجدان آریایی‌گری» قرار گرفته است در صفحه 46 ترجمه خود سپاکو را «که به یونانی کینو می‌باشد زیرا بزبان مادی کلمه سپاکو یعنی سگ ماده»(11) در صفحه 54 ترجمه‌اش بناگهان «شرم آریایی‌گری» بر «وجدان مترجمی‌اش» غلبه کرده و «کینو» را «گرگ« ترجمه میکنند تا بنماید که «گرگ ماده‌ای او (کوروش) را شیر داد»(12) البته این شعبده بازی و «تبدیل سگ به گرگ» فقط در فاصله هشت صفحه انجام می‌گیرد نه بیشتر!!جالب اینکه یکی از مورخین معاصر بعد از ذکر این سه واقعه مربوط به «سگ‌ها» می‌نویسد : «در واقع یک روایتی در باب سگ شیر دادن کی کوروش و اسپاکوی هرودوت و کوروش سگ دهان روزگارهای بعد وجود داشته که با هم تخلیط شده است و چون صحبت ما از جو و نان جو است به گوشتخواران فعلا نمی‌پردازیم فقط مقصودم اشاره به نام خانوادگی این سگ‌ زاده‌هاست»(13)
به هر حال آنچه از تعابیر و تفاسیر یونانی و اسلامی برمی‌آید این است که کوروش به اصطلاح کبیر سگ پرورده با هر دوز و کلکی بود امپراتوری ترکان ماد را از پای درآورد و آستیاک آخرین پادشاه ماد را در تبعید کشت.«کتزیاس»- مورخ و طبیب دربار هخامنشی – در مورد عاقبت کار آستیاک با عنایت به «سگ پروردگی» کوروش می‌نویسد وقتی که به جستجوی نعش پادشاه ماد در کویری که کوروش دستور داده بود او را در آنجا بکشند برآمدند به واقعه‌ی حیرت آور برخوردند «چیزیکه باعث حیرت شد این بود [که] شیری نعش شاه [ماد] را از درندگان دیگر حفظ کرده بود و وقتیکه فرستادگان سر نعش رسیدند شیر کناره‌ کرده ناپدید گشت نعش شاهرا با احترامات زیاد دفن کردند»(14)
گویا از همان زمان است که ترکان آذربایجان ضرب‌المثل «ایت سوتو اممیش» (شیر سگ خورده) را بعنوان ناسزا وارد فرهنگ و زبان خود کرده و به افراد پست و فرومایه اطلاق کرده‌اند.به هر حال همانطوریکه ورود اولین پادشاه هخامنشی به صحنه تاریخ در ارتباط با سگ و سگ پروردگی آغاز گردید از عجایب تاریخ این که پایان این سلسله ننگین‌ نیز در ارتباط با سگ به پایان رسید. بنابه روایتی وقتی داریوش سوم هخامنشی در جنگ با اسکندر مقدونی در میدان جنگ کشته شد و سربازان پارسی پا به فرار گذاشتند و پیدا کردن جسد پادشاه پارس با مشکل بزرگی مواجه شد چون وسعت میدان جنگ از طرفی و تغییر قیافه کشته‌شدگان در اثر ضربات کشنده آلات جنگی و متلاشی شدن قیافه‌ها از طرف دیگر شناسایی اجساد را مشکل کرده بود اسکندر برای پیدا کردن جسد داریوش سوم از مغ ها کمک خواست. مغ‌ها که وضعیت بلاتکلیف اسرا و مجروحین و مقتولین خاکسپار نشده را دیدند برای سرعت بخشیدن به پیدا کردن جسد پادشاه هخامنشی به اسکندر گفتند چون شالوده خاندان هخامنشی با «شیر سگ» برآمده و «محافظین» این خاندان «سگان» می‌باشند لذا هر کجا سگی را دیدید که در بالای سر جسدی پرسه می‌زند بدانید که جسد متعلق به پادشاه هخامنشی است و بدین ترتیب یونانیان بزودی با همان علایم مذکور جسد داریوش سوم هخامنشی را پیدا کرده پیش اسکندر آوردند. در روایت دیگری آمده است :«آخرین فرد سلاله هخامنشی نیز داریوش نامیده می‌شد : داریوش سوم.در زمان او ایران از اسکندر شکست خورد. در اول ماه اکیم سال 331 [قبل از میلاد] وقتی داریوش سوم شکست خود را از اسکندر مشاهده کرد به تنهایی راه گریز در پیش گرفت. تعقیب بمدت یازده روز ادامه یافت. اسکندر صیح روز یازدهم از دور جسدی مشاهده کرد. در اطراف جسد تنها یک سگ پارس کنان به نگهبانی از آخرین پادشاه پارس مشغول بود و کسی دیگر در اطراف او نبود. این منظره به همان قدر که تاسف آور بود برای امپراتوری ایران نیز فاجعه آمیز بود و عاقبت نکبت‌بار آن را نشان می‌داد»(16)
بدین ترتیب یک سلسله که سگ پرورده بودند و تاریخ پر از فجایع جانگداز آنها از بریدن و دریدن و شکنجه و شکستن و فسق و فجور و ظلم و جور بود همچون فیلمی که با «پارس سگی» شروع گردد با زوزه سگی نیز به پایان رسید و از اعمال ننگین آنها سناریویی باقی ماند تا‌ «سگ پرستان شاهپرست» به یاری «توله سگ پهلوی دوم» فیلمی با میلیون‌ها دلار هزینه با نام «کوروش کبیر» بسازند و دهن کجی بیشرمانه‌ای به تاریخ واقعی این مردم شریف بنمایند.جالب اینکه دو سلسله خالص به اصطلاح «آریایی نیز که خود را دنباله «سگ پروردگان» هخامنشی می‌دانستند یعنی «ساسانی» و «پهلوی» نیز به همان «آخر و عاقبت سگی» دچار شدند و آنها نیز در ارتباط با سگ تاریخ ایران را از لوث وجود خود پاک کردند.«حمزه اصفهانی» در کتاب «تاریخ سنی ملوک‌الارض و الانبیاء» در مورد فرار یزدگرد سوم آخرین پادشاه سیاه پوست!! ساسانی می‌نویسد که او «آنچه گوهر و زرینه و سیمینه داشت با پسر و زنان خود و حشم خویش برداشت و چون رفت هزار طباخ(آشپز) و هزار سگبان و هزار یوزبان و هزار بازیار همراه داشت»(17)
نویسنده کتاب «آسیای هفت سنگ» با اظهار تعجب از این «عمل سگی یزدگرد» می‌نویسد : او رفت و سپاه [ایران] و رستم فرخزاد [(فرمانده سپاه ساسانی در جنگ قادسیه)] و همه ایرانیان را در برابر سپاه عرب، بی‌پناه و بی استمداد باقی گذاشت من نمی‌دانم در آن وقت که هواپیما نبود آن همه سگ و سگبان چطور از تیسفون خود را به مرو رسانده‌اند که سه هزار کیلومتر بیشتر فاصله است»(18)
آخر و عاقبت سلسله پهلوی نیز کمتر از پیشینیان سگی‌اش نبود. شاه وقتی از پناهندگی به کشورهای مختلف خسته شد و همه کشورها عذرش را خواستند با واسطه «هامیلتون» و به سفارش «کارتر» - رئیس جمهور آمریکا – رئیس جمهور پاناما قبول کرد که شاه به کشور پاناما پناهنده شود. آنها به قدری از عظمت 2500 ساله شاهنشاهی و دیکتاتوری پهلوی در گوش رئیس جمهور پاناما خواندند تا رئیس جمهور پاناما ندیده تحت تاثیر عظمت پادشاه ایران قرار گرفت ولی وقتی شاه را دید به تمسخر در مورد عظمت شاهنشاهی پهلوی به هامیلتون گفته بود «دو هزاروپانصد سال سلطنت [شاهنشاهی] و پنجاه سال سلطنت پهلوی به دوازده نفر آدم و مشتی بار و بندیل و دو سگ منحصر شده » است.(19)
فاعبترو یااوالابصار (عبرت بگیرید ای صاحبان بینش).


پاورقی :
1- آذربایجان گونشی (خورشید آذربایجان) هفته نامه ادبی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی دانشگاه تبریز، سال اول، شماره چهارم، آذر 1382، ص 2
2- ایران باستان یا تاریخ مفصل ایران قدیم، حسن پیرنیا(مشیرالدوله سابق) ، ج اول، چاپ دوم، بی‌تا، انتشارات ابن سینا و بنگاه دانش، تهران، ص 240
3- همانجا، همان صفحه
4- کوروش دروغین و جنایتکار، صادق خلخالی، بی‌نا، بی‌جا، 1360، ص 27 عین واژه مرحوم آیت‌الله خلخالی در کتاب مورد استناد.
5-همانجا، ص 28 عین جمله مرحوم و نقل قول مستقیم از ایشان.6- ایران باستان، ص 240
7- همانجا، ص 262
8- قصص قرآن مجید، برگرفته از تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری مشهور به سورآبادی متوفی 404 ه.ق ، ترجمه دکتر یحیی مهدوی، انتشارات دانشگاه تهران، 1347، ص 208  و نیز متون تفسیری، دکتر قاسم انصاری،‌انتشارات دانشگاه پیام نور، چاپ هشتم، دی ماه 1379 ، تهران ، ص 101
9- ایران باستان، ص 240
10- تاریخ هرودوت، ترجمه ع. وحید مازندرانی، با مقدمه عباس اقبال،‌کتابفروشی محمدعلی علمی، تهران ، شهریور 1324، ص 46
11- همانجا، همان صفحه
12- همانجا ، ص 54
13- نون جو و دروغ گو، باستانی پاریزی، دنیای کتاب، تهران، 1362، ص 103
14- ایران باستان، ص 241
15- زنان فرمانروا در دولتهای اسلامی، خانم پروفسور بحریه اوچوک، ترجمه دکتر محمدتقی امامی،‌با مقدمه دکتر باستانی پاریزی، انتشارات کوروش، تهران، ص 59
16- ihtilaller ve darbeler tarihi , Çeviren : sabiha bozbağli , istanbul , 1966 , c.1 , s . 19-2017- حمزه اصفهانی ، به نقل از آسیای هفت سنگ، باستانی پاریزی،‌انتشارات دنیای کتاب،‌چاپ پنجم، تهران ص 470
18- آسیای هفت سنگ، ص 471
19- بحران، نوشته هامیلتون، ص 250 به نقل از آسیای هفت سنگ ص ۶۸۰