ملافاضل سکرانی
باوی سلام به نقل از دبیر تاریخ شادگان :/ملا فاضل سکرانی در سال ۱۳۴۰ هجری قمری برابر با ۱۳۰۲ خورشیدی در شادگان (دورق) چشم به جهان گشود. شادگان از توابع خوزستان زادگاه بزرگانی چون ابن سکیت دورقی اهوازی و حاج هاشم کعبی دورقی نیز بوده است.
ملا فاضل در خانواده‌ای متدین و محب اهل بیت(ع) پرورش یافت و از کودکی در مکتب، تلاوت صحیح قرآن را یاد گرفت. وی خواندن و نوشتن را نزد استادی وارسته به نام سید رضا ابراهیمی آموخت و علاوه بر این دو، رسم خط و طریقه خواندن شعر و حفظ آن را نیز فرا گرفت و باید گفت سید رضا در شکل‌گیری شخصیت ملا فاضل سکرانی تاثیر بسزایی داشته است.
ملا فاضل سکرانی در سن هشت سالگی در اولین مدرسه شادگان که در سال ۱۳۱۵ شمسی افتتاح شد نام‌نویسی کرد و تا کلاس ششم ابتدایی که آن زمان از بالاترین مدارک تحصیلی به شمار می‌آمد ادامه تحصیل داد.
وی از کودکی به شعر علاقه داشت و حضور در محافل و مجلس ادبی علاقه او را مضاعف کرد. زندگی در شهری که بزرگان ادبی بسیاری را تقدیم عالم تشیع کرده و همچنان در جوار پدری شاعر و وارسته به نام حاج یعقوب سکرانی و همچنین تلاوت قران کریم و سیر در نهج البلاغه و خواندن شعر بزرگانی چون صاحب معلّقات و متنبی و سید شریف رضی و مهیار دیلمی و ابی العلا ء معرّی و مواعظ و حکم سعدی شیرازی و و عرفان لسان الغیب حافظ شیرازی و اشعار حکیم مولانا جلال الدین رومی در تقویت بینه ادبی ایشان سهم بسزایی داشته است.
او در پیشرفت شعر شعبی عربی در خوزستان بسیار موثر بوده است و در کنار وی، شعرای زیادی پرورش یافته‌اند که از شاعران و بزرگان آینده شعر خواهند بود؛ از جمله شاگران وی دو فرزند ایشان مهدی و عادل سکرانی هستند که چندین اثر ادبی نگاشته‌اند.
ملا فاضل سکرانی اشعار زیادی سروده است و در بسیاری از اوزان شعر، دستی دارد؛ اما در وزن و نظم شعر ابوذیه مهارت خاصی دارد که به «عمید الابوذیه» ملقّب گردید. امروزه ایشان از بزرگان شعر شعبی استان خوزستان به شمار می‌آید و شهرت وی از مرزهای ایران گذشته و در آن سوی مرزها هم‌تراز با بزرگان شعر شعبی عربی از ایشان یاد می‌شود.
هایذبل یذل الگلب هاذل
ابصدودک یالإلی تمیت هاذل
یمته اتمر وصیحن هاذ هاذل
هذل شوگی ونسانی وغدر بیّه
ترف من یهل عاشرتک ولفتک
اشکع امعاینک صوبی ولفتک
ما تفتک گلت منّی ولفتک
مِنک بس لیش خنت الوعد بیّه
یصاح ارجوک عطل الترف لیشیل
یشل حالی تره ابفرگاه لیشیل
یبگه الما اریده اعلیش لیشیل
أریده ایرید یمشی ویخل بیّه
یصــاحب شد عله غویک وعــنه
ونــوی صـــــــوب خلانک وعـــنه
الظـــل ینتـــظر الغیــــره وعنــه
سئل خل نوصـله گبل العشیه
ما ادری اشلفه گـــــــومی شیلـــــهه
المسا ویا سیل أسه غبشـــه شیلهه
یگللی الگلب خل یلهـــــه شیــــــلهه
الـــــربع کلهـــه ابأســه ومحنه وأذیه
اذا سر مابعت للناس چامن
درا ابحبک ابلب احشای چامن
اذا قصدک تمن بلوصل چامن
علی یلصار بعدک قهر بیه
